درمان غیر جراحی
قبل از درمان، باید حتماً به یک پزشک متخصص پوست و مو مراجعه و علت ریزش موی سر پیدا شود، چرا که تمام ریزشهای مو و کم پشتی و طاسی ها درمان واحد ندارند.
در حال حاضر درمانهای مختلف موضعی و خوراکی در مقایسه با گذشته وجود دارند. تعیین نوع دارو و یا مخلوطی از دارو که برای شما مناسب باشد بستگی به سن، جنس، تشخیص علت ریزش موی سر و میزان ریزش موی شما دارد. برای خیلی ها، بهترین نتایج با توأم کردن درمانهای طبی و جراحی کاشت مو به دست میآیند.
از میان محصولاتی که برای درمان ریزش مو به کار میروند، تنها دو دارو هستند که به تأیید FDA رسیدهاند: محلولهای مینوکسیدل و داروی خوراکی فیناستراید.
هر دوی این داروها در صورتی که پس از تشخیص پزشک تجویز شوند، در درمان ریزش مو مؤثر هستند.
فیناستراید (Finastride)
دارویی است که به صورت انتخابی فعالیت 5- آلفاردوکتازتیپ II را مهار میکند. آنزیمی که برای فعالیت بعضی هورمونهای آندروژنی لازم است. فولیکولهای مو و غدد چربی در پوست نسبت به هورمونهای آندروژنی حساس هستند.
قویترین هورمون آندروژنی، تستوسترون است که در داخل سلولهای حساس توسط 5- آلفاردوکتاز تبدیل به دی هیدروتستوسترون شده و روی سلول اثر میگذارد. مردان با سطح عادی یا بالای تیپ II این آنزیم، بیشتر احتمال دارد که ریزش موی تیپ مردانه و بزرگی خوش خیم غده پروستات پیدا کنند. فیناستراید که این آنزیم را مهار می کند، ابتدا برای درمان بزرگی خوش خیم غده پروستات به کاری می رفت. به دنبال استفاده از آن، اثر بخشی آن در درمان ریزش موی تیپ مردانه مشاهده و ثابت گشت.
هیچگونه مدرک علمی اثبات شدهای وجود ندارد که بگوید فیناستراد می تواند در درمان ریزش موی تیپ زنانه موثر باشد. فیناستراید می تواند روی جنین پسر یک خانم اثر نامطلوب داشته باشد و به همین علت در خانم های باردار و یا خانم هایی که احتمال باردار بودنشان در طی دوره درمان می رود، تجویز نمی شود.
مینوکسیدیل (Minoxidil)
دارویی که به صورت محلول های 2% و 5% به صورت موضعی استفاده می شود. بدون نسخه به فروش میرسد، ولی بهتر است تحت نظر پزشک متخصص پوست و مو استفاده شود.
در خانمها بیشتر از آقایان مؤثر است ولی علت آن مشخص نیست. تنها مینوکسیدیل 2% توسط FDA برای خانمها تأیید شده ولی مدارکی دال بر مؤثر بودن محلول 5% آن نیز گزارش شده است. ماینوکسیدیل در ابتدا برای کاهش فشار خون تجویز می شد ولی معلوم شد که در درمان ریزش موی تیپ مردانه نیز مؤثر است. مینوکسیدیل با اتساع عروق و تاثیر بر روی سرعت تقسیم سلولی روی رشد موها اثر میگذارد و هیچ تأثیری روی هورمونهای مردانه ندارد. این درمان در شروع ریزش و ریزش کم وسعت، مؤثرتر است تا در موارد طول کشیده و وسیع. اثرات آن در همه افراد یکسان نیست.
مینوکسیدیل روی نواحی مرکزی و قله پوست سر بیشتر از قسمت جلو اثر دارد و روی موهایی که در فاز رشد (آناژن) هستند، بیش از فاز استراحت (تلوژن) مؤثر است و روی موهای نازک و کرکی و موهای خشن هر دو مؤثر است.
هنگام استفاده از مینوکسیدیل، ریزش مو (موهای در فاز استراحت) ممکن است برای مدت کوتاهی بیشتر شود. این اثر، موقتی بوده و موهای ریخته شده، طی هفتههای بعد مجدداً رشد میکنند. در صورت مؤثر بودن، استفاده از مینوکسیدیل تا آخر عمر باید ادامه داشته باشد و با قطع دارو، تمام موهای رشد کرده طی 6-3 ماه خواهند ریخت.
ضمناً از مینوکسیدیل میتوان به عنوان درمان مکمل پس از کاشت مو استفاده کرد.
اثرات جانبی مینوکسیدیل کم و جزئی هستند (تحریک و خارش موقت پوست), کاهش فشار خون با استفاده از نوع موضعی پیش نمی آید. احتمال رشد موهای زائد در صورت میرود که معمولاً به علت تماس اتفاقی دارو با پوست صورت و علت نامشخص دیگر است.
اضافه کردن مو و جایگزینی بدون جراحی
بعضی از مردم اثری بیشتر از درمان طبی و جراحی می خواهند. بعضی نیز نمی خواهند عمل جراحی کنند و روشهای جایگزینی را ترجیح می دهند. افرادی که به صورت ژنتیکی فاقد مو در بدن می باشند، کاندیدای مناسبی برای کلاه گیس های موجود می باشند. سایر روش ها چون افزودن و بافتن مو برای کسانی که موی کم پشت دارند، مناسب است. بافتن مو به موهای موجود مستلزم نگهداری و مراقبت طولانی می باشد. شستن و شامپو کردن مرتب برای جلوگیری از شوره سر لازم است.
کاشتن موی مصنوعی در پوست سر از 30 سال پیش وجود داشته است و در حال حاضر از طرف انجمن کاشت مو به علت عوارض زیاد آن ممنوع شده است. اگرچه در بعضی از کشورها از این روش هنوز استفاده می شود.